باورهای غلط درباره بیماری لک و پیس یا ویتیلیگو

در بیماری ویتیلیگو سلولهای رنگدانه ای پوست یا ملانوسیتها از بین رفته و لکه های کوچک تا بزرگ سفید و بی رنگ در قسمتهای مختلف بدن ازجمله دست و پا تنه صورت یا ناحیه تناسلی به شکل محدود و گاهی گسترده بروز می یابد.فرضیه های مختلفی در مورد نحوه بروز بیماری وجود دارد که محتملترین آنها بروز یک واکنش خودایمنی نسبت به ملانوسیت ها و تخریب این سلولهای رنگدانه ای می باشد.

باورهای نادرست متعددی در مورد بیماری ویتیلیگو

• این بیماری مسری نیست و قابلیت سرایت از فرد به فرد به عنوان مثال بین زن و شوهر و یا سایر نزدیکان را ندارد. هرچند استعداد ارثی ابتلا به این بیماری در بین نسل های مختلف وجود دارد.
• این بیماری ارتباط مستقیمی با مصرف خوراکی ها ندارد و مصرف مجزا یا همزمان برخی غذاها تاثیری بر بروز یا تشدید ویتیلیگو ندارد.
• در اکثریت موارد این بیماری محدود به پوست است و اختلال عمومی قابل توجهی در کبد و کلیه و سایر ارگانها وجود ندارد. عملا ویتیلیگو بیماری کبدی محسوب نمی شود.
• برخلاف باور لاعلاج بودن بیماری، درصد قابل توجهی از این بیماران قابل درمان هستند هرچند روند درمان طولانی هست اما تعداد زیادی از بیماران بهبودی نسبی یا کامل را تجربه می کنند.
• عمده روش های درمانی شامل داروی موضعی، نوردرمانی، لیزر و انواعی جراحی های پوست هست. روند درمان طولانی بوده و امکان بهبودی در درصد قابل توجهی از مبتلایان وجود دارد.
• نواحی انتهایی مانند انگشتان دست و پا دیرتر از سایر نقاط به درمان پاسخ می دهند.

• 25 ژوئن روز جهانی ویتیلیگو
  تاریخ انتشار : 1398-04-04تاریخ بروز رسانی : 1402-12-02